Saudara Adihamka pada
blognya pukul habis Ali Rustam apabila Ali Rustam mencadangkan supaya permainan layang-layang diperkenalkan di sekolah.Kemudian
Ketua Pemuda PKR juga tolong pukul.
Bagi saya, Ali Rustam memberikan cadangan yang tidak tepat bagi penyelesaian masalah. Namun masalah tetap ada.
Dia mencadangkan begitu untuk mengekalkan permainan tradisi. Permainan tradisi kalau tidak dimainkan, dia akan pupus. Perumahan jenis teres dan pangsapuri tidak menggalakkan.
Saya tidak tahu, kenapa semua perkara hendak diterapkan di sekolah. Seolah-olahnya dengan menerapkan sesuatu di sekolah semua akan menjadi.
Saya tidak setuju pelajar dilarikan fokus daripada pendidikan hanya kerana mahukan anak-anak mengenal sesuatu.
Satu bentuk pemikiran wujud dimana mereka sering berfikir semua benda perlu diterapkan di sekolah.
Kita panggil pemikiran ini ialah
sumbatsemuadisekolahisme.
Jikalau benar Ali Rustam mahu kekalkan permainan tradisi sehingga boleh dimainkan oleh kanak-kanak mahupun dewasa, maka perlu ada langkah lain yang lebih global, bukannya sesuatu yang di bawah tempurung pemikiran
sumbatsemuadisekolahisme.
Saya tolak pemikiran
sumbatsemuadisekolahisme Ali Rustam kerana ia membebankan pelajar dan guru.
Selain daripada pemikiran sumbatsemuadisekolahisme, wujud juga satu bentuk pemikiran baru, dimana semua menolak semua yang dicadangkan oleh ali Rustam disebabkan kemerepekannya tanpa mahu mengkajinya wujud perkara positif disebaliknya.
Pemikiran ini boleh dipanggil sebagai
Anti-AliRustamisme .
Anti-AliRustamisme menolak
pembinaan pembinaan Jambatan ke Dumai, hanya kerana ia dicadangkan oleh Ali Rustam, tetapi kalau pembinaan Jambatan itu dicadangkan oleh orang lain, maka ia boleh diterima.
Kembali kepada isu permainan tradisional yang nak pupus.
Sekiranya kita keluar daripada tempurung pemikiran sumbatsemuadiskolahisme dan anti-Alirustamisme, pasti akan menjumpai penyelesaian bagi masalah kepupusan permainan tradisional itu.
Apa susah sangat, kita olimpikkan permainan itu.
Maka perlunya langkah-langkah supaya permainan tradisional boleh diolimpikkan bermula dari bawah.
Permainan Sepak Raga bulatan, yang telah dijadikan "sepak takraw", sepatutnya boleh dijadikan satu sukan bertaraf dunia yang dimainkan secara bulatan.
permainan sepak raga bulatan perlu direkod, didokumentasikan dan perlu di adakan peraturan bertulis supaya wujudnya satu piawaian bagi permainan itu. Kemudian diakan pertandingan supaya ia betul-betul menjadi sukan yang baru.
Kemudian dijadikan acara sukan sea, kemudian sukan asia kemudian olimpik.
Barulah ianya tidak pupus.
Begitu juga sukan tradisional yang lain.
Gasing pun boleh diolimpikkan kalau mahu. Yang penting dokumentasi spesifikasi gasing dan peraturan perlawanan perlu ada dalam bentuk piawai supaya dunia boleh bermainnya.
Saya tidak hairan kalau batu seremban pun boleh dijadikan permainan antarabangsa.
Orang putih boleh adakan perlawanan kiub rubik, kira masa, lawan banyak peringkat.
Permaianan Batu Seremban pun secara teorinya boleh jadi sebegitu.
Kalau tiada pemikiran glokalisme, begitulah jadinya, segala yang tradisional direndah-rendahkan tanggapannya.
Glokalisme penting untuk maju. Jika tidak, kita hanya mengikut rentak dunia dan bukan mengubah dunia mengikut rentak kita.
